Door uit het hoofd weg te stappen en te kijken met je hart,
verkrijg je een heel ander soort ontmoeting.
 Je gebruikt je zintuigen op een andere manier en opent
waarnemingsmogelijkheden die veel innerlijker zijn...

E. Brendel

 


OUD EN VERSLETEN

 
Yevgueni


 

Als ik oud ben en versleten
en ik voor mijn raampje sta
of in mijn rolstoel neergezeten
nauwelijks weet da'k nog besta

Als ik oud ben en versleten
jou moet vragen wie ik ben
Al jouw liefde ben vergeten
en mijn vrienden niet meer ken

Geef me dan alsjeblief een spuitje
of een duwtje door het raam
Ik schrijf vooraf wel een briefje
dat het per ongeluk is gegaan

Als ik oud ben en versleten
mijn hersenen al gestorven zijn
maar mijn lijf 't nog niet wil weten
en blijft leven voor de schijn

Als ik oud ben en versleten
enkel mensen werk verschaf
Als ik niet meer alleen kan eten
meer dan een been al in't graf

Geef me dan alsjeblief een spuitje
of een duwtje door het raam
Ik schrijf vooraf wel een briefje
dat het per ongeluk is gegaan

Ik ben geboren zonder luier
en zo wil ik ook graag dood
ik kan nog uren zitten kauwen
op een simpel stukje brood
zo blijf ik nog wel bezig
maar het hoeft niet meer voor mij
want laat ons eerlijk wezen
ja het is al lang voorbij

Ik schrijf vooraf wel een briefje
dat het per ongeluk is gegaan

 

 


Confronterende videoclip Zornik kan en mag controverse uitlokken:

"Het probleem van de vergrijzing ten top én van de top gedreven!"

"Wat als in deze wegwerpmaatschappij je vervaldatum is aangebroken
 en er geld noch plaats is om je te onderhouden?"


clip: The enemy - Zornik - (sept. 2010)

"Wat als je vervaldatum aangebroken is en er geld noch plaats is om je te onderhouden?" Dat is het uitgangspunt waarmee Zornik in hun nieuwe single "The Enemy". Het resultaat is een beklijvende video waarin controverse niet geschuwd wordt en waarin bejaarden van een klif worden gereden wegens 'afgeschreven'.

Zornik-frontman Koen Buyse: "The Enemy heeft een opvallend en confronterend thema dat discussie kan én mag uitlokken. Alles is tegenwoordig 'wegwerp'. Er wordt zoveel gesproken over de vergrijzing: er is geen geld voor ons pensioen later, steeds meer bejaarden komen in homes terecht...
Een boeiend thema om over na te denken en zo kwamen we uit bij het probleem van de vergrijzing. Als alles wegwerp is, zijn onze bejaarden dat dan ook? En wat gebeurt er wanneer we zelf aan de beurt zijn?"

De video roept een andere wereld op waarin van hogerhand wordt beslist dat als de centen en de plaatsen op zijn, een aantal mensen moeten verdwijnen. Via een barcode op hun arm kunnen mensen gescand worden. De bejaarden die afgeschreven worden, gooien we in die wereld van een klif. In de video volgen we en vader en zij zoon. De vader is oud en zit in een rolstoel. Zijn zoon vervoert hem achterop een pick-uptruck naar een klif waar bejaarden in de rij staan om vervolgens een voor een van de klif te worden gesmeten. Een daad die dan moet gebeuren door de zoon of dochter.
De (onderstaande) tekst van ‘The Enemy’ handelt over het feit dat je jezelf moet blijven, je eigen leven moet leiden. Dat je niet moet wijken voor druk van bovenaf. En dat laatste is precies wat de kinderen in de clip moeten doen.” (Belga - 30/09/2010)
 

Zornik – The Enemy

You build a barricade of knows and don’t that keeps you alive.
There’s no Juliet no Romeo, no urge to revive.
As your cage breaks down, there’s only one way out.
Don’t be the one who you’re not, it’s not worth it.
You slip into something that someone deserted.
Take your shot, grab your chance, make yourself the enemy.
As the wall conceals , surround you with hows to escape.
And the soundwaves biss your bones again, you start to awake.
As your cage breaks down. there’s only one way out.
And don’t be the one who you’re not, it’s not worth it.
You slip in to something that someone deserted.
Take your shot, grab your chance. make yourself the enemy.
Take your shot, grab your chance, proof you’re not the enemy

Zornik – De vijand

Je bouwde een barricade van zekerheden en twijfels, die je leven sturen.
Er is geen Julia, geen Romeo, geen verdere levensdrift
Als je harnas het begeeft is er maar een uitweg
Vervreemd niet van jezelf, het loont niet
Je glijdt weg in iets dat een ander toekomt.
Sla je slag, grijp je kans, maak jezelf tot tegenstander
Omring je met vluchtwegen en hou ze verborgen achter een muur
En stemmen zullen je gebeente opnieuw prikkelen, je zal wakker worden
Als uw harnas breekt is er maar een uitweg
En vervreemd niet van jezelf, het loont niet
Je glijdt weg in iets dat een ander toekomt.
Sla je slag, grijp je kans, maak jezelf tot tegenstander.
Sla je slag, grijp je kans, Toon aan dat jijzelf het gevaar niet bent

 

 

WELKOM BIJ OUDERENHART.BE


OUDERENHART.BE is een privé-initiatief dat gekiemd is vanuit een jarenlange mantelzorgfunctie, de vriendschapsbanden en talloze contacten die daarbij konden ontstaan met ouderen, rusthuisbewoners of betrokkenen. Een oprechte luisterbereidheid en vertrouwen zorgde voor meer voeling met de persoonlijke zielenroerselen van deze oudere volwassenen.

Vanuit deze ervaringen wil OUDERENHART.BE de belangen van ouderlingen en rusthuisbewoners in het bijzonder, meer onder de aandacht brengen. 
Via een kritische en taboeloze benadering willen wij geïnteresseerden of belanghebbenden (rand)informatie verstrekken, of uiting geven aangaande onderwerpen of ervaringen.

En gesteund door vernieuwende en waardevolle visies van deskundigen, willen wij bijdragen aan een betere OUDERENZORG MET EEN HART.

Herman Bielen, Hildegard Cornelissen, medewerkers & sympathisanten

 

 

BESCHOUWINGEN
 

LEEFTIJDSDISCRIMINATIE

Er heerst nog steeds een stereotype beeldvorming over ouderen als zorgbehoevende en oninteressante mensen, die contraproductief zijn en zonder toekomst. Ze worden vaak als inferieur en als ‘ballast’ beschouwd.
Maar, zoals het een geciviliseerde samenleving past, moet er noodgedwongen voor hen worden gezorgd en aldus tenminste aan hun primaire behoeften worden voldaan. Een dergelijke leeftijdsdiscriminatie is onaanvaardbaar en zulke benaderingswijze kan natuurlijk ook voor een opgroeiende generatie geen voedingsbodem vormen tot erkentelijkheid of waardering. Noch een open staan voor de specifieke talenten of vaardigheden, die de oudere in potentie kan bezitten.

WARME ZORG - PSYCHISCH WELBEHAGEN

Willen wij op een waardige en adequate wijze voor onze ouderen zorgen, dan is het voorkomen van hun isolement een fundamentele vereiste. Maatschappelijk en sociaal isolement leiden overigens tot ziektebeelden als gevolg van eenzaamheid, een tanend gevoel van eigenwaarde en depressie (bij 75-plussers de meest voorkomende aandoening).
Een louter somatisch zorgdenken moet dringend plaats maken voor een visie van warme zorg, waarbij het psychisch welbehagen en een minimaal gevoel van emotionele geborgenheid minstens zo centraal dient te staan, als het invullen van primaire fysieke noden of medisch-technische handelingen.

INTERGENERATIONELE SOLIDARITEIT

Een mentaliteits- en cultuurwijziging die een upgrade inhoudt van een vanzelfsprekende erkenning, dat ouderen nog volwaardig moeten deel uitmaken van onze samenleving en het respect en waardering verdienen waar ze ook recht op hebben, dringt zich op. Vooreerst hebben zij immers een belangrijke rol gespeeld in het opbouwen van onze huidige welvaart. Tevens kan hun vermogen om, vanuit hun levenservaring en gerijptheid, dingen vanuit een breder spectrum te benaderen, erg waardevol zijn. Door hun maturatie verkregen zij op een exclusieve wijze meer voeling met zichzelf en het leven, dan een jongere generatie die zichzelf nog dikwijls rushmatig voorbij holt, in het nastreven van o.a. tijdsgebonden (economische?) uitdagingen.
En dient dringend gestreefd naar meer intergenerationele solidariteit, die de kloof en het onbegrip tussen generaties helpt te overbruggen.

VERGRIJZING

De toenemende vergrijzing trekt noodgedwongen de aandacht en werkt stimulerend voor het bewustzijnsproces m.b.t. vernieuwende ouderenzorg. De belangrijkheid van deze ouderendoelgroep zal aanmerkelijk vergroten en zij zullen langer, zowel fysiek als mentaal, actief blijven. Door hun stijgend aantal zal ook hun stem een grotere politieke betekenis gaan afdwingen.
Ook het laagdrempelig toegankelijk worden van informatie via infokanalen zoals internet leidt tot meer mondigheid, vergelijkingspunten, kritische benadering en assertiviteit van zowel de ouderen zelf, als hun verwanten of persoonlijk betrokkenen.

Maar ook op economisch gebied zullen ze alsmaar zwaarder gaan wegen. Vooreerst beschikken ook heel wat senioren over financiële (spaar)reserves die zij kunnen aanspreken en daardoor een belangrijke consumentengroep vormen, maar ook de zorgverlening op zich zal op economisch gebied gaan uitgroeien tot big business.

THUISZORG - MEER ZORG OP MAAT

Het thuismilieu zal uiteraard meestal de meest vertrouwde, warme en persoonlijke omgeving vormen, waarin een oudere zich geborgen en veilig kan voelen. Het beperkt overigens de afhankelijkheidsgraad, stimuleert inventief tot zelfredzaamheid en beïnvloedt gunstig een gevoel van eigenwaarde.

Bij opname in een rusthuis zal voor de ouderling bovenop een pijnlijk afscheid zijn woning, huisdier, meubeltjes, tuintje, berghokje,… waaraan jarenlang is gebouwd, ook nog eens een bruuske afsnijding volgen van zijn meest belangrijke sociale contacten (buren, vrienden, postbode, winkelier om de hoek,…). Dat heeft een enorm impact en bovendien heeft menige ouderling vaak al het snijdend verdriet tengevolge van een overleden partner proberen te verwerken. Een opname in een rusthuis kan daarbij nog meer desoriënterend werken.

Daarom zal elke inspanning of initiatief, dat kan bijdragen om ouderen zo lang mogelijk in zijn eigen vertrouwde leefomgeving te laten vertoeven, welkom zijn. Thuiszorg op maat en aangepast aan een individuele behoefte, kan daarbij een belangrijk aandeel vormen.

RUSTHUIZEN

Het leven in een rusthuis zou grotendeels een reflectie moeten blijven van de maatschappelijke en sociale leefwereld, waarin de oudere zijn leven zich heeft afgespeeld. En, zoals Luc Van de Ven (gerontopsycholoog bij de KU Leuven) dat tekenend verwoord: “Veel rusthuizen blijven een soort van asielen en bombastische kazernes die gegroeid zijn vanuit de beperking van een louter somatisch zorgdenken”.
In plaats van ouderen als een waardevol deel van onze samenleving te koesteren, stoppen we ze weg in ‘rustig gelegen’ grote bouwwerken waar enkel hun fysieke noden vaak via steriel-technisch bandwerk worden ingevuld en waar er weinig of geen ruimte bestaat voor individualiteit of persoonsgebonden vaardigheden of potenties. Dit leidt niet enkel tot een vervreemding van de maatschappelijke omwereld, maar bovendien zelfs tot een vervreemding van zichzelf.

Dat dit verouderd somatisch zorgdenken en asielmentaliteit zich vertaalt op de werkvloer en zijn weerslag heeft op de ouderling (isolement, betutteling, overmedicatie, fixatie, weinig aandacht voor het individu,…), hoeft geen betoog. De sfeer op de werkvloer wordt immers grotendeels hiërarchisch bepaald en het welbehagen van residenten in een rusthuis zal in belangrijke mate afhankelijk zijn van het respectievelijk rusthuisbeleid, met name hun visie op ouderenzorg, hun reële voeling met de bejaarden en hun noden, evenals de prioriteiten die ze daarbij hanteren.
Een beleid dat georiënteerd is op een zakelijk protectionisme, zal fnuikend inwerken op het welbehagen van de bewoner en draagt bij tot onaanvaardbare kwaliteitsverschillen tussen rusthuizen onderling.

Het is evident dat ook de correlatie tussen personeelsbezetting en de zorgkwaliteit rechtevenredig is. De RIZIV-normen liggen veel te laag en al heel wat rusthuizen werken vrijwillig boven deze norm. De belasting, werkdruk en stressfactor bij het personeel zal bij een minimum personeelsbezetting dermate hoog zijn, dat er weinig ruimte zal zijn voor attenties, die buiten de elementaire invulling van fysieke noden vallen. Een ondermaats personeelsbestand kan weinig ruimte bieden voor warme zorg en meer individuele contacten of andere aandachtspunten behoren niet tot de mogelijkheden.
De lage RIZIV-normen vormen echter een wettelijk kader, waarbinnen heel wat zorginstellingen die de zorgkwaliteit minder ernstig nemen of niet goed ‘begrijpen’, zich kunnen indekken.

Bewonersraden in rusthuizen voldoen theoretisch misschien aan opgelegde regelgevingen, maar in de praktijk zijn zij beslist niet altijd representatief voor de inspraak van de bewoners. Het percentage bewoners dat voldoende mondig en assertief is, is vaak beperkt en de deelname aan een dergelijke raad is soms minimaal. Tenslotte wordt dan nog een ‘officieel’ verslag van die bewonersraad uitgetypt door een administratief medewerker van het rusthuis, die formuleringen kan ‘aanpassen’. De meeste bewoners geloven ook niet dat er werkelijk rekening zal gehouden worden met hun wensen of opmerkingen, of zijn angstig voor (subtiele) represailles.

BELEIDSVERANTWOORDELIJKEN

De bevoegde minister van welzijn, volksgezondheid en gezin zal uiteraard een cruciale rol spelen in de ouderenzorg. Niet alleen omdat hij/zij de belangrijkste budgetten dirigeert, maar eveneens de accenten kan bepalen die, volgens een vernieuw(en)de waardepiramide in de zorgsector, de betekenis van ouderen in onze samenleving opwaardeert en waarbij hun psychisch welbehagen minstens zo centraal staat als de somatische zorgverlening. Het is volkomen zinloos om eindeloze medisch-technische ingrepen te plegen, als men de ouderling verder vereenzaamd laat wegkwijnen in zijn stoel of zelfs fysiek of medicinaal fixeert.

Een efficiënt toezicht, opvolging en controle moet de uitvoering van een vernieuwde benadering garanderen, zodat deze zo snel mogelijk op de werkvloer kan ervaren worden. Controleorganen dienen zich niet enkel te focussen op louter technische en administratieve correctheden, maar zich ook vergewissen van een algemene sfeer en gelukscoëfficiënt, die er ter plekke heerst. (bv. interviews met willekeurige bewoners, kamerbezoeken, deelname aan maaltijden in de refter,…)

Directieleden en (kader)personeel dienen aangesteld te worden op grond van een reële knowhow en betrokkenheid met de jobessentie. Louter gepolitiseerde aanstellingen in beleidsfuncties of sleutelposities bieden uiteraard geen enkele garantie voor kwaliteit.

Groeperingen en organisaties die de belangen van ouderen en zorgbehoevenden behartigen en in de kijker plaatsen, vervullen een pioniersrol in het bewustzijnproces, dat tot de opwaardering van ouderen moet leiden. Ook een ondersteuning door pers en andere mediakanalen speelt daarbij een belangrijke rol.

ZORG NIET AFWENTELEN OP KINDEREN

Kinderen meer aansprakelijk stellen voor de zorg over hun oudere, kan geen evidentie zijn.
Men kan daar geen algemene verwachtingen stellen, omdat er vooreerst onvoldoende voeling kan bestaan met de interrelationele achtergronden in de privéomgeving van de oudere, evenmin kan er transparantie bestaan aangaande de individuele mogelijkheden tot engagement van de kinderen of familieleden (beschikbaarheid, kinderlast, partner, financiële toestand, gezinssituatie, gezondheid,…). Overigens lopen heel wat jongere gezinnen zelf al gebukt onder de prestatiedruk of dagelijkse beslommeringen, en kunnen ze geen extra lasten dragen.

Kinderen die in een respectvolle en evenwichtige omgeving konden opgroeien, zullen misschien ook makkelijker hun leven onder controle hebben, hun mogelijkheden kunnen inschatten en een spontaan loyaliteitsgevoel ontwikkelen t.o.v. hen, die in belangrijke mate bijdroegen tot hun welbehagen en hun kansen op geluk.
Maar dat is niet altijd het geval. Heel wat familiale relaties zijn verstoord of kennen ook (onuitgesproken) twistpunten of taboes, waarbij sommige kinderen zich misschien al jaren onbegrepen of zondebok voelen. Dat kan geleid hebben tot diepe frustraties. Of kinderen die vanuit bepaalde achtergronden zichzelf met een dwangmatig karakter zorgtaken opleggen, die mogelijk gestoeld zijn op misgroeide schuldgevoelens of verplichtingen t.o.v. hun ouders. Een wisseling in de afhankelijkheidsgraad en machtsverhoudingen tussen ouders en kinderen kan dan leiden tot verhoogde spanningen en zorgtaken uitgevoerd in een dergelijke context, zullen moeilijk een bevredigende of verwarmende uitwerking hebben op de oudere.
Een oudere tot afhankelijkheid dwingen van zijn eigen kinderen, op welk gebied dan ook, zal geenszins kunnen bijdragen tot een betere zorg.

OUDEREN VAN MORGEN...

Vanuit onze welvaartsmaatschappij moeten wij onze morele krachten aanscherpen om af te stappen van de zienswijze om economische en materiële belangen te blijven cultiveren tot een hoogste goed. Enkel op die wijze kunnen er andere soorten ontmoetingen ontstaan en kunnen wij onszelf tot een hoger niveau tillen.

En laat ons vooral niet vergeten, dat wijzelf de ouderen van morgen zijn...
 

terug naar boven

 

 

deodata.be  -  juridisch

free hit 
counters